Πάει κι ο σύζυγος της κυρίας Δάφνης.
Ένας άκαπνος, άοσμος, αδιάφορος τυπάκος, ανίκανος να ψελλίσει δύο συνεχόμενες προτάσεις σε σωστά Ελληνικά, που παρόλο τον σχεδόν οίκτο που προκαλούσε η εμφανής του καχεξια κατάφερε να αναρριχηθει στα ανώτερα κλιμάκια της εξουσίας της διεφθαρμένης σοσιαλδημοκρατίας.
Εννοείται πως το αστικό κράτος δεν ξεχνά και κήρυξε τετραήμερο πένθος για να τιμήσει τον εκλειπόντα.
Ίσως για το πάρτυ σε εξοπλιστικά και Ολυμπιακούς αγώνες.