Την εισαγωγική παρέμβαση του ΚΚΕ έκανε ο Κώστας Παπαδάκης, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και ευρωβουλευτής, ενώ παρέμβαση έκανε και ο Γιάννης Τασιούλας, μέλος της ΚΕ του ΚΚΕ και πρόεδρος της Ομοσπονδίας Οικοδόμων, που μεταφέροντας την πείρα από τη δράση των κομμουνιστών στα συνδικάτα της Ελλάδας, σημείωσε τα εξής:
Σύντροφοι,
Η παρέμβαση των κομμουνιστών στα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα είναι μεγάλης και κρίσιμης σημασίας καθήκον, που στοχεύει στην προώθηση της στρατηγικής του κομμουνιστικού κόμματος στο έδαφος της οργάνωσης αγώνων για όλα τα ζητήματα που απασχολούν τους εργαζόμενους, με ολοκληρωμένο και επεξεργασμένο σχέδιο που περιλαμβάνει πρωτοβουλίες οργάνωσης του αγώνα των εργαζομένων, γραμμή αποκάλυψης των αιτιών των προβλημάτων που βιώνουν οι εργαζόμενοι, του ταξικού ρόλου και χαρακτήρα των αστικών κομμάτων και της πολιτικής που υλοποιούν, των δυνάμεων που στηρίζουν το καπιταλιστικό σύστημα σε πολιτικό και συνδικαλιστικό επίπεδο, μορφές συσπείρωσης και οργάνωσης των εργαζομένων με επίκεντρο το χώρο δουλειάς και τον κλάδο παραγωγής, επεξεργασία συνθημάτων και αιτημάτων που θα επιδρούν σε πλατιά τμήματα εργαζομένων, συντονισμός της πάλης με άλλα τμήματα εργαζομένων και σύμμαχα στρώματα, στόχους δημιουργίας μέσα στο εργατικό κίνημα νέων υποδομών εκεί που δεν υπάρχουν και βελτίωσης των συσχετισμών δύναμης προς όφελος των ταξικών δυνάμεων.
Η πείρα από την παρέμβαση των κομμουνιστών στα συνδικάτα και το εργατικό κίνημα της Ελλάδας με συγκεκριμένα παραδείγματα μπορεί να συμβάλλει στη σημερινή μας συζήτηση και να βοηθήσει στην εξαγωγή χρήσιμων συμπερασμάτων.
Α. Καθήκον των κομμουνιστών να είναι πρωτοπόροι στην οργάνωση των αγώνων στα μεγάλα μέτωπα πάλης
Αυτές τις μέρες στην Ελλάδα, πραγματοποιήθαν μεγάλες εργατικές, λαϊκές κινητοποιήσεις με αφορμή τη συμπλήρωση δύο χρόνων από το προδιαγεγραμμένο έγκλημα στα Τέμπη, με την μετωπική σύγκρουση δύο τρένων που είχε ως αποτέλεσμα να χάσουν τη ζωή τους 57 άνθρωποι, στην πλειοψηφία τους νέοι σε ηλικία.
Αποκορύφωμα των κινητοποιήσεων ήταν η γενική απεργία στις 28 Φλεβάρη, μια πρωτοβουλία που αποφάσισαν και οργάνωσαν δεκάδες συνδικάτα στα οποία παρεμβαίνουν οι κομμουνιστές από θέση πλειοψηφίας, αλλά και εκεί που οι δυνάμεις μας είναι λιγοστές, όμως επιδρούν με την καθημερινή τους πάλη στη συνείδηση πλατιών τμημάτων της εργατικής τάξης.
Η γενική απεργία έβγαλε στους δρόμους πάνω από 1.000.000 εργαζόμενους, φοιτητές, μαθητές, αυτοαπασχολούμενους, αγρότες, με ογκωδέστατες και άνευ προηγουμένου μαζικές απεργιακές συγκεντρώσεις σε 200 πόλεις στην Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Τα ποσοστά συμμετοχής στην Απεργία σε όλους τους κλάδους της παραγωγής είναι εντυπωσιακά. Στην κυριολεξία τα πάντα ήταν κλειστά σε όλη τη χώρα.
Το σύνθημα που κυριάρχησε ήταν: «Ή τα κέρδη τους ή οι ζωές μας» που βοήθησε να αποκαλύπτεται ο εγκληματικός χαρακτήρας του αστικού κράτους που απέναντι στις ανάγκες των εργατών, των φτωχών λαϊκών στρωμάτων υλοποιεί μια πολιτική που βασίζεται στη λογική «κόστους - οφέλους», ώστε να υπηρετηθούν τα σχέδια και η κερδοφορία του κεφαλαίου, των μεγάλων επιχειρηματικών ομίλων.
Στη αυτή τη βάση, το αστικό κράτος διαχρονικά, με όλες τις κυβερνήσεις που το υπηρετούν, άφησε τον σιδηρόδρομο χωρίς το αναγκαίο προσωπικό, χωρίς συντήρηση, χωρίς σύγχρονα συστήματα ασφάλειας, ως αποτέλεσμα της εφαρμογής της πολιτικής της ΕΕ, της ιδιωτικοποίησης του σιδηρόδρομου, του τεμαχισμού των πιο κερδοφόρων τμημάτων του που ιδιωτικοποιήθηκαν.
Το αστικό κράτος με την εγκληματική του πολιτική, είναι εχθρικό για τον λαό, αλλά πολύ ικανό να προωθεί τις καπιταλιστικές αναδιαρθρώσεις, να αναβαθμίζει τον επιτελικό του ρόλο στη στήριξη της κερδοφορίας του κεφαλαίου.
Αυτό το βασικό σύνθημα της απεργίας διευκόλυνε την παρέμβαση μας, ανοίγοντας όλη την βεντάλια της αντιπαράθεσης με την κυβέρνηση και τα άλλα κόμματα του κεφαλαίου και της καπιταλιστικής διαχείρισης. Μας βοήθησε να προβάλλουμε πως για όλα τα προβλήματα που βιώνουν τα εργατικά, λαϊκά στρώματα σε όλες τις πλευρές της ζωής τους, τις συνθήκες δουλειάς, την έλλειψη μέτρων ασφάλειας, τους 300 σκοτωμένους εργάτες στους χώρους δουλειάς τα δύο τελευταία χρόνια, την άσχημη κατάσταση στο σύστημα Υγείας με τις τεράστιες ελλείψεις στα νοσοκομεία και τη όλο και περισσότερο εμπορευματοποιημένη λειτουργία τους στη λογική «κόστος – οφέλους» κ.ά. κρύβεται το σύστημα που υπηρετεί τα κέρδη των λίγων δηλαδή ο καπιταλισμός και το κράτος του κεφαλαίου.
Μας βοήθησε πιο εύστοχα να αναδείξουμε τις διαχρονικές ευθύνες όλων των κυβερνήσεων και των κομμάτων που στήριξαν την αντεργατική πολιτική. Το σύνθημα:« ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, ΝΔ, ΤΟ ΕΓΚΛΗΜΑ ΑΥΤΟ ΕΧΕΙ ΙΣΤΟΡΙΑ» ακούγεται, εδώ και δύο χρόνια, σε όλες τις διαδηλώσεις των συνδικάτων.
Για να επιτευχθεί η μεγάλη επιτυχία της γενικής απεργίας και η επίδραση του βασικού και άλλων συνθημάτων χρειάστηκε από την πρώτη στιγμή οι κομμουνιστές που δρουν στα συνδικάτα να πάρουν πρωτοβουλίες και αποφάσεις οργάνωσης απεργιακού αγώνα σε αντιπαράθεση με τις δυνάμεις του κυβερνητικού – εργοδοτικού συνδικαλισμού (ρεφορμιστές – οπορτουνιστές) που πλειοψηφούν στα τριτοβάθμια όργανα του συνδικαλιστικού κινήματος (ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ). Αρνούνταν την κήρυξη απεργίας, έβαζαν εμπόδια στην κινητοποίηση των εργαζομένων προσφέροντας έτσι στήριξη στο αστικό κράτος, την κυβέρνηση, το κεφάλαιο και τις δυνάμεις που το στηρίζουν.
Παρόλα αυτά, οι κομμουνιστές, τα ταξικά συνδικάτα που συσπειρώνονται στο ΠΑΜΕ, εντείναμε τις προσπάθειες οργάνωσης του αγώνα, δίνοντας βάρος στην παρέμβαση από τα κάτω στα πρωτοβάθμια εργατικά σωματεία και τους χώρους δουλειάς. Τόσο πέρυσι, όσο και φέτος ακόμη περισσότερο οργανώθηκαν μεγάλες απεργίες για το έγκλημα των Τεμπών, που βοήθησαν να προσανατολιστεί ο αγώνας σε πιο στέρεες βάσεις.
Αποτέλεσμα είναι σήμερα η κυβέρνηση να είναι πάρα πολύ στριμωγμένη απέναντι στην μεγάλη κινητοποίηση του λαού, η ηγεσία του συνδικαλιστικού κινήματος, που ελέγχεται από τον κυβερνητικό - εργοδοτικό συνδικαλισμό, βαθιά απαξιωμένη στα μάτια των εργαζομένων και τα κόμματα του συστήματος με λιγότερα όπλα σε σχέση με προηγούμενα χρόνια να αυτοπαρουσιάζονται ως τον επόμενο κυβερνητικό μεσσία, στα πλαίσια της εναλλαγής κυβερνήσεων για τη διαχείριση του συστήματος.
Το συμπέρασμα που βγαίνει από αυτό τον αγώνα και την παρέμβαση των κομμουνιστών είναι ότι, ανεξάρτητα τις δυσκολίες και τα εμπόδια, πρέπει να υπάρχει σταθερή παρέμβαση με ολοκληρωμένο σχέδιο, με επεξεργασία συνθημάτων, γρήγορα αντανακλαστικά, έχοντας στο μυαλό μας να επιδράσουμε στο μεγάλο κομμάτι των εργαζομένων, με όλους τους τρόπους και τις κατάλληλες μορφές, με στόχο να κινητοποιηθούν με τη γραμμή πάλης των ταξικών δυνάμεων.
Σε αυτό το στόχο όλα μετράνε, όλα μπορούν να συμβάλλουν, αρκεί να συνειδητοποιείται ότι ακόμη και η πιο μικρή, καθημερινή παρέμβαση μπορεί να γίνει μεγάλη δύναμη κινητοποίησης εργαζομένων, αποκάλυψης αιτιών, καταγγελίας υπευθύνων, για την οργάνωση και κλιμάκωση του αγώνα.
Είναι χαρακτηριστική η εύστοχη ανακοίνωση που εκδώσανε οι κομμουνιστές, οι ταξικές δυνάμεις στο σιδηρόδρομο, λίγες μέρες πριν το έγκλημα στα Τέμπη, που προειδοποιούσαν για την κατάσταση στο σιδηρόδρομο και το «δυστύχημα που έρχεται». Η ανακοίνωση αυτή συζητήθηκε στους χώρους δουλειάς και αποτέλεσε σημαντικό εφόδιο στην πάλη των εργαζομένων κατά των αιτιών και των υπεύθυνων του εγκλήματος, δημιουργώντας πολύ μεγάλο πρόβλημα για στις δυνάμεις του συστήματος και στην προσπάθεια συγκάλυψης.
Β. Ο συντονισμός του αγώνα όλων των εργαζομένων σε μεγάλα μέτωπα πάλης μπορεί να απελευθερώσει νέες δυνάμεις και δυνατότητες, να διευκολύνει την παρέμβαση στα συνδικάτα που δρούμε από θέση μειοψηφίας. Η δύναμη του αγωνιστικού παραδείγματος
- Το μέτωπο της υπογραφής συλλογικών συμβάσεων εργασίας προσφέρεται για να αναδειχτούν πλευρές του τρόπου δουλειάς των κομμουνιστών στα συνδικάτα. Ακόμη και σήμερα είναι ελάχιστες οι συλλογικές συμβάσεις εργασίας που υπογράφονται σε χώρους δουλειάς και ακόμη λιγότερες όσες αφορούν σε κλάδους σε πανελλαδική κλίμακα.
Για να γίνει καλύτερα κατανοητή η αξία της οργάνωσης του αγώνα για συλλογικές συμβάσεις εργασίας στις σημερινές συνθήκες πρέπει να αναφέρουμε ότι το εργατικό κίνημα τις προηγούμενες δεκαετίες κάτω από την επίδραση της ταξικής πάλης και της ύπαρξης του σοσιαλιστικού στρατοπέδου είχε κατακτήσει να υπάρχει ένα νομοθετικό πλαίσιο που επέτρεπε να διαμορφώνονται μισθοί και όροι δουλειάς μέσα από συλλογικές συμβάσεις εργασίας. Ο στόχος του αστικού κράτος είναι να αντικατασταθεί η συλλογική διαπραγμάτευση για μισθούς και δικαιώματα με την ατομική διαπραγμάτευση που διευκολύνει την μεγαλοεργοδοσία να συμπιέζει τους μισθούς στα ελάχιστα όρια.
Η επίθεση απέναντι στις κατακτήσεις του εργατικού κινήματος, στους μισθούς, ωράρια, ασφάλιση κλιμακώθηκε στα χρόνια της καπιταλιστικής κρίσης όπου οι κυβερνήσεις του κεφαλαίου ψήφισαν δεκάδες αντεργατικούς νόμους που ανέτρεψαν προς το χειρότερο την κατάσταση. Το χαρακτηριστικότερο είναι ότι μείωσαν τον κατώτερο μισθό μέσα σε μια νύχτα και πλέον ο εκάστοτε υπουργός Εργασίας αποφασίζει πιο θα είναι το ύψος του.
Το σημερινό αντεργατικό νομοθετικό πλαίσιο βάζει πάρα πολλά εμπόδια στην υπογραφή συμβάσεων με στόχο την πλήρη κατάργηση τους και την εδραίωση των ατομικών συμβάσεων που χρησιμοποιούνται στο πλαίσιο των κατευθύνσεων της εργαλειοθήκης του ΟΟΣΑ και των βέλτιστων ευρωπαϊκών πρακτικών της ΕΕ που συμπιέζουν μισθούς και δικαιώματα.
Οι δυσκολίες, το εχθρικό νομοθετικό πλαίσιο, δεν σταμάτησαν τη δράση των κομμουνιστών για την ανατροπή αυτής της κατάστασης. Κλειδί είναι η δυνατότητα πραγματοποίησης απεργίας με επίκεντρο τους μεγάλους χώρους δουλειάς, τον κλάδο σε πανελλαδικό επίπεδο.
Σε αυτή τη βάση, συνδικαλιστικές οργανώσεις που ηγούνται οι κομμουνιστές έδωσαν μεγάλες μάχες ακόμη και σε συνθήκες καπιταλιστικής κρίσης. Στην αρχή σε μικρότερη έκταση και με κάποια νικηφόρα αποτελέσματα που λειτουργούσαν ως φωτεινά παραδείγματα για το σύνολο των συνδικάτων και την εργατική τάξη της χώρας.
Στη συνέχεια, και τα τελευταία χρόνια, πραγματοποιήθηκαν πιο μαζικοί αγώνες που αφορούσαν ολόκληρους κλάδους σε πανελλαδικό επίπεδο, φέρνοντας αποτελέσματα που σπάνε την αδιαλλαξία κυβέρνησης και κεφαλαίου, βελτιώνουν τους όρους δουλειάς και κυρίως λειτουργούν ως προετοιμασία των εργαζομένων για τους επόμενους αγώνες. Βοηθάνε να κατανοείται η αξία της ταξικής πάλης, ο ρόλος των συνδικάτων, συσσωρεύουν αναγκαία ζωντανή πείρα στους εργαζόμενους για να κατανοούν μέσα από τη συμμετοχή τους τη δύναμη του αγώνα, αλλά και το βασικό πρόβλημα, τη βασική αντίφαση που πρέπει να λυθεί δηλαδή ότι χρειάζονται βαθιές αλλαγές σε όλα τα επίπεδα, στο ζήτημα της οικονομίας, το ζήτημα της εξουσίας, ώστε οι εργαζόμενοι να απολαύσουν τον πλούτο που παράγουν που σήμερα τον ιδιοποιούνται οι καπιταλιστές.
Τέτοιοι αγώνες έγιναν στους οικοδόμους, στο μέταλλο, στους εργαζόμενους στην e-food, στους εργαζόμενους των μεταλλείων της Χαλκιδικής και αλλού και διευκολύνουν την παρέμβαση μας στην αντιπαράθεση σε χώρους που είμαστε μειοψηφία. Λειτουργούν ως αγωνιστικό παράδειγμα για τα συνδικάτα και τους εργαζομένους. Επιδρούν ευρύτερα στους εργαζόμενους και τη συνείδησή τους, όπως ο αγώνας των εργαζομένων στην ΛΑΡΚΟ για να έχουν σταθερή δουλειά που στηρίχτηκε από όλη την εργατική τάξη. Ενδεικτικό της επίδρασης του συγκεκριμένου αγώνα είναι τα πάρα πολύ υψηλά ποσοστά που κατέγραψε το Κόμμα στις Ευρωεκλογές στην περιοχή που βρίσκεται το εργοστάσιο της ΛΑΡΚΟ και ευρύτερα. Το ίδιο διαπιστώνει κανείς σε περιοχές, κυρίως εργατογειτονιές που έγιναν μεγάλοι αγώνες, που δραστηριοποιούνται συνδικάτα που στην ηγεσία τους είναι κομμουνιστές.
- Μένοντας στο ζήτημα των ΣΣΕ και γενικότερα των εργασιακών δίνουμε το παράδειγμα του σχεδίου νόμου για τις ΣΣΕ, που με πρωτοβουλία των κομμουνιστών και των δυνάμεων του ΠΑΜΕ στα συνδικάτα συνδιαμόρφωσαν και συνυπέγραψαν 650 συνδικαλιστικές οργανώσεις και στάλθηκε στα κόμματα του κοινοβουλίου για να συζητηθεί και να ψηφιστεί. Μόνο το ΚΚΕ ανταποκρίθηκε στην πρωτοβουλία των συνδικάτων. Η κυβέρνηση και όλα τα άλλα κόμματα αρνήθηκαν οποιαδήποτε συζήτηση.
Αυτή η μορφή παρέμβασης βοηθάει αφενός να ενιαιοποιηθεί η γραμμή πάλης και τα αιτήματα των συνδικάτων σε βασικό περιεχόμενο και αφετέρου να αποκαλυφθεί η στάση όλων των αστικών κομμάτων απέναντι στα αιτήματα των συνδικάτων. Να φωτιστεί και με αυτό τον τρόπο η στρατηγική τους σύμπλευση με τα συμφέροντα του κεφαλαίου, της γραμμής της ΕΕ.
Η προσπάθεια που κάνουμε δίνει συγκεκριμένο περιεχόμενο στα συνδικάτα για την οργάνωση της πάλης, την όξυνση της αντιπαράθεσης με το κεφάλαιο και τα στηρίγματά του. Δημιουργεί προϋποθέσεις για την οργάνωση του αγώνα σε περισσότερους κλάδους και το συντονισμό μεταξύ των τμημάτων της εργατικής τάξης. Διευκολύνει τις δυνάμεις μας στα συνδικάτα που είμαστε μειοψηφία δημιουργώντας προϋποθέσεις να βγει στο προσκήνιο το θέμα των συλλογικών συμβάσεων για την αύξηση του μισθού, εργασιακά και άλλα δικαιώματα και κυρίως δυνατότητες παρέμβασης μέσα στους ίδιους τους εργαζόμενους.
Με απεργιακούς αγώνες της ταξικής Ομοσπονδίας και των σωματείων στον κλάδο των κατασκευών, έσπασε η εργοδοτική αδιαλλαξία και υπογράφηκε πρόσφατα συλλογική σύμβαση με σημαντικές αυξήσεις και την ικανοποίηση άλλων αιτημάτων.
- Είναι πολύ σημαντικό δίπλα στις επεξεργασμένες θέσεις για όλα τα ζητήματα, την προβολή της στρατηγικής σύγκρουσης με το κεφάλαιο και την εξουσία του, να παίρνονται πρωτοβουλίες που διευκολύνουν την επίδραση της γραμμής του Κόμματος σε πλατιές λαϊκές μάζες. Για παράδειγμα, το Κόμμα μας από την πρώτη στιγμή τοποθετήθηκε για τον ιμπεριαλιστικό χαρακτήρα του πολέμου στην Ουκρανία, τη σύγκρουση μεταξύ των δύο ιμπεριαλιστικών στρατοπέδων του ΝΑΤΟ–ΕΕ–ΗΠΑ με την καπιταλιστική Ρωσία. Η ελληνική κυβέρνηση, με την βοήθεια των άλλων αστικών κομμάτων, καθόρισε την ενεργητική στάση της στο πλευρό των ΝΑΤΟ–ΕΕ–ΗΠΑ, την χρησιμοποίηση των αμερικάνικων βάσεων και την αποστολή στρατιωτικού υλικού στην Ουκρανία, τη στήριξη του κράτους δολοφόνου του Ισραήλ.
Δίπλα στην καταγγελία του ιμπεριαλιστικού πολέμου, εκφράζοντας αλληλεγγύη στον λαό της Παλαιστίνης και τους άλλους λαούς υλοποιήσαμε και ενέργειες με πρωτοπόρους κομμουνιστές και εργατικά συνδικάτα που βοηθάνε σε πλατιά προπαγάνδιση της γραμμής, όπως:
- Στο λιμάνι του Πειραιά από το σωματείο της Cosco που με μαζική παρέμβαση εμποδίστηκε η μεταφορά κοντέινερ με πολεμικό υλικό με κατεύθυνση το Ισραήλ.
- Στο λιμάνι του Λαυρίου από το ΕΚ Λαυρίου που εμποδίστηκε η μεταφορά 350 τόνων ΤΝΤ για την κατασκευή βλημάτων για τον πόλεμο στην Ουκρανία.
- Στην Αλεξανδρούπολη από εργαζόμενους στα τρένα που αρνήθηκαν την φόρτωση στρατιωτικού υλικού για μεταφορά στο πολεμικό πεδίο. Παρόμοιες ενέργειες έγιναν στον Τύρναβο, την Θεσσαλονίκη και αλλού.
Γ. Η δημιουργία εργατικών υποδομών και η βελτίωση των συσχετισμών δύναμης μέσα στα συνδικάτα
Κάθε αγώνας, εκτός από τη βελτίωση των όρων ζωής και δουλειάς των εργαζομένων, πρέπει να αφήνει πίσω του νέες καλύτερες υποδομές για την οργάνωση του αγώνα, πιο μαζικές συνδικαλιστικές οργανώσεις, πιο ικανές και έμπειρες στην αντιπαράθεση με το κεφάλαιο, την κυβέρνηση, τα αστικά κόμματα και τις συνδικαλιστικές παρατάξεις που το στηρίζουν.
Η παρέμβαση των κομμουνιστών δεν περιορίζεται μόνο στην επίτευξη ενός αποτελέσματος σε έναν αγώνα. Εμπεριέχει στόχους που συνδέονται με την προετοιμασία και την διαπαιδαγώγηση των εργατών για τους επόμενους αγώνες και τους αγώνες τάξη απέναντι σε τάξη για την προοπτική της ανατροπής του καπιταλισμού και της σοσιαλιστικής οικοδόμησης.
Το ζήτημα του «τι μένει μετά το τέλος κάθε αγώνα», που θα συμβάλλει στην κλιμάκωση, στη συνειδητοποίηση για το ποιος είναι ο πραγματικός αντίπαλος που πρέπει να αντιμετωπίσουμε και να ανατρέψουμε, είναι κρίσιμος παράγοντας που δεν πρέπει να φεύγει από την προσοχή των κομμουνιστών.
Η συμμετοχή των εργαζομένων σε έναν μεγάλο αγώνα είναι ένα σημαντικό βήμα, που όμως πρέπει να συνεχιστεί με τη σταθερά ενεργητική συμμετοχή τους στα συνδικάτα και στη δημιουργία νέων, ιδιαίτερα στους μεγάλους χώρους δουλειάς και στις μεγάλες μονοπωλιακές επιχειρήσεις. Ο οργανωμένος λαός είναι χειραφετημένος, κάτι πιο δυνατό από έναν λαό που απλά συμμετέχει σε κάποια αγωνιστικά ξεσπάσματα.
Σε αυτή την κατεύθυνση, με παρέμβαση των κομμουνιστών δημιουργήθηκε σωματείο σε μεγάλο κατασκευαστικό έργο (Ελληνικό), σε μεγάλη πλατφόρμα e-food, βελτιώθηκαν σημαντικά κάτω από την επίδραση των αγώνων που δόθηκαν συσχετισμοί σε μεγάλα συνδικάτα που πέρασαν στα χέρια των κομμουνιστών, όπως στο ΕΚ Πειραιά, στο ΕΚ Τρικάλων, στην Ομοσπονδία Ιδιωτικών Υπαλλήλων κ.ά.
Το ζήτημα της βελτίωσης του συσχετισμού δύναμης στα συνδικάτα, της κατάκτησης νέων θέσεων για τους κομμουνιστές και τις δυνάμεις του ΠΑΜΕ, διευκολύνει την οργάνωση και κλιμάκωση των αγώνων, την μαζικοποίηση των συνδικάτων, την κινητοποίηση δυνάμεων. Είναι μια ζωντανή διαδικασία που περικλείει δυναμική και δυνατότητες. Για παράδειγμα, μέσα στο έδαφος μεγάλων αγώνων βελτιώθηκαν συσχετισμοί που επέδρασαν στην πορεία των αγώνων.
Χαρακτηριστικά, μεγάλοι σταθμοί του αγώνα, τουλάχιστον 10 γενικές Απεργίες τα τελευταία χρόνια, οργανώθηκαν με πρωτοβουλία των ταξικών δυνάμεων και τη συμμετοχή δεκάδων συνδικάτων, χωρίς απόφαση της ΓΣΕΕ. Απεναντίας τις πολέμησε, όπως στις 8 Μάρτη του 2023, λίγες μέρες μετά το έγκλημα στα Τέμπη, το 2024 με τη συμπλήρωση ενός χρόνου όπου, πάλι χωρίς απόφαση της ΓΣΕΕ, επιτεύχθηκε η καλύτερη δυνατή συσπείρωση από 38 Εργατικά Κέντρα, 22 Ομοσπονδίες (δευτεροβάθμιες οργανώσεις) και εκατοντάδες πρωτοβάθμια σωματεία. Δηλαδή με τη σταθερή παρέμβαση των κομμουνιστών, των δυνάμεων του ΠΑΜΕ, με σχέδιο και στόχο να επιδράσουν στο περιεχόμενο και τις μορφές πάλης μέσα στο συνδικαλιστικό εργατικό κίνημα, έχουμε αποτελέσματα που δημιουργούν νέα δεδομένα και δυνατότητες, για τα δικαιώματα και τα συμφέροντα της εργατικής τάξης.
Είναι μεγάλης σημασίας η προώθηση της κοινωνικής συμμαχίας μεταξύ εργαζομένων, αυτοαπασχολούμενων, μικρομεσαίων ΕΒΕ και αγροτών. Υπάρχουν συγκεκριμένα παραδείγματα που έχουν συμβάλλει σε θετική κατεύθυνση και θετικά βήματα.
- Την περίοδο της πανδημίας με πρωτοπόρα τα σωματεία των γιατρών, νοσηλευτικού προσωπικού, αναπτύχθηκαν αγώνες από κοινού με επαγγελματοβιοτέχνες, και αγρότες, για την κατάσταση των νοσοκομείων, την διεκδίκηση για να καλυφθούν μεγάλες ελλείψεις, σπάζοντας κυβερνητικές απαγορεύσεις και περιορισμούς με πρόσχημα τα μέτρα για τον covid.
- Στις μεγάλες καταστροφικές πυρκαγιές και πλημμύρες που έγιναν στην Ελλάδα, εργατικά σωματεία μαζί με σωματεία επαγγελματιών και οργανώσεις αγροτών υλοποίησαν ένα μεγάλης σημασίας σχέδιο αλληλεγγύης στους πληγέντες, με έμπρακτη βοήθεια στους τόπους των καταστροφών και με αποστολή υλικών πρώτης ανάγκης.
- Το 2024 στην Αθήνα διοργανώθηκε μεγάλο συλλαλητήριο εργατικών συνδικάτων και αγροτών που ήρθαν με τα τρακτέρ τους από όλη τη χώρα, εν μέσω πολυήμερων αγροτικών κινητοποιήσεων απέναντι στην Κοινή Αγροτική πολιτική της ΕΕ, της κυβέρνησης και των αστικών κομμάτων. Αυτή η κινητοποίηση είχε μεγάλη επίδραση. Έδωσε την δυνατότητα να οξυνθεί η αντιπαράθεση με την γραμμή του κεφαλαίου και της κυβέρνησης.
Κλείνοντας, εστιάζουμε στο βασικό συμπέρασμα:
Τίποτα από τα παραπάνω δεν μπορεί να γίνει κατορθωτό αν δεν υπάρχει γερό Κομμουνιστικό κόμμα, με επαναστατική στρατηγική, ριζωμένο μέσα στους χώρους δουλειάς και τους κλάδους. Το μεγάλο όπλο είναι το Κόμμα, όλα πρέπει να υπηρετούν το δυνάμωμά του, γιατί είναι το Κόμμα της εργατικής τάξης που θα την καθοδηγήσει να εκπληρώσει την ιστορική της αποστολή, την κατάργηση της καπιταλιστικής εκμετάλλευσης και την οικοδόμηση του Σοσιαλισμού–Κομμουνισμού.
Πηγή: Ευρωπαϊκή Κομμουνιστική Δράση
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου