Από τον καιρό των Μαρξ και Ενγκελς, δηλαδή το δεύτερο μισό του 19ου αιώνα, αυτοί οι δύο επιστήμονες ανακάλυψαν την επιστημονική μέθοδο του ιστορικού υλισμού ή αλλιώς του διαλεκτικού υλισμού που καμία σχέση δεν έχει με τον χυδαίο υλισμό που κυκλοφορεί πολύ σήμερα. Για να ολοκληρώσουν αυτή τη μέθοδο αυτοί οι δύο επιστήμονες στηρίχτηκαν κυρίως στις θετικές επιστήμες και σε λίγα φιλοσοφικά έργα. Ολόκληρη η επιστημονική θεωρία και πράξη του επιστημονικού κομμουνισμού βασίστηκε σ’ αυτή τη λαμπρή μέθοδο των δύο αυτών επιφανών προσώπων και μετά ακολούθησαν Λένιν, Στάλιν και ολόκληρη η Σοβιετική Ενωση μαζί με τις υπόλοιπες ανατολικές, σοσιαλιστικές-κομμουνιστικές χώρες.
Τί μας λέει, λοιπόν, αυτή η μέθοδος; Ο,τι υπάρχει γύρω μας και το αντιλαμβανόμαστε με τις αισθήσεις μας, ακόμα και εμείς οι ίδιοι, είναι ο υλικός κόσμος. Και για να τον καταλάβουμε τον υλικό κόσμο, δηλαδή τον κόσμο μας, επικεντρώνουμε στην ύλη χωρίς να αγνοούμε και τις άλλες μορφές έκφρασης της ζωής. Για παράδειγμα, ένας υπολογιστής που τον βλέπουμε είναι ύλη, όπως και το λογισμικό το οποίο περιλαμβάνει, δηλαδή ο κώδικας που γράφτηκε από προγραμματιστές ώστε να λειτουργεί εύρυθμα ο αυτός ο υπολογιστής και να φέρνει σε πέρας τις διάφορες εργασίες που του αναθέτουμε με επιτυχία.
Επίσης, όπως είπαμε παραπάνω, ύλη είναι και ο άνθρωπος, ένα ενιαίο και αδιάσπαστο σύνολο, όπως και ότι λέει και γράφει αυτός και ότι, γενικά, δημιουργεί με την εργασία του. Ως ύλη αντιλαμβανόμαστε και τις κοινωνίες και την μετεξέλιξη τους, και με αυτή τη μέθοδο του ιστορικού υλισμού καταρρίπτονται όλοι οι μύθοι του παρελθόντος γι’ αυτές και αποκαλύπτεται η αλήθεια, με τη μεγάλη προσπάθεια των μαρξιστών επιστημόνων πάντα. Και, όπως ξέρουμε πάλι από τις θετικές επιστήμες, η ύλη ποτέ δε χάνεται, απλώς αλλάζει μορφή! Και γενικά η ύλη χαρακτηρίζεται από συνεχείς μεταβολές (εξέλιξη).
Βεβαίως, σαν κάτι το υλικό θεωρούμε και τις ανθρώπινες σχέσεις, όχι με τη χυδαία έννοια του όρου.
Δημήτρης Καραφέρης
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου