Πολλά μυθιστορήματα και κινηματογραφικές ταινίες, επιστημονικής φαντασίας, μιλάνε για την επανάσταση των υπερτέλειων ρομπότ ενάντια στον άνθρωπο. (Κάτι ανάλογο είχαμε δει και στον «Πλανήτη των πιθήκων», αλλά με πιθήκους εκείνη τη φορά.) Το πολύ-πολύ να πέσει όλο το σύστημα των ρομποτικών συστημάτων και να παραλύσουν τα πάντα όπως έγινε πρόσφατα με όλους τους ελέγχους της εναέριας κυκλοφορίας στους ουρανούς της Βρετανίας, στο αυτοματοποιημένο της σύστημα εναέριου ελέγχου, με επιπτώσεις και σε άλλα αεροδρόμια της Ευρώπης και του κόσμου, στη διαχείριση των πτήσεων.
Οσο και αν προσπαθούν οι άνθρωποι να κατασκευάσουν ρομπότ ισάξια με την ανθρώπινη νοημοσύνη αυτό θα μένει κενό γράμμα. Και αυτό γιατί ο άνθρωπος είναι μια ολοκληρωμένη ύπαρξη που θα ολοκληρώνεται όλο και περισσότερο όσο θα προοδεύει η κοινωνία στην οποία ανήκει. Τα ρομποτικά συστήματα είναι και θα είναι πάντα φόρου υποτελείς στον άνθρωπο σαν δημιούργημά του. Θα είναι πάντα εργαλεία όσο τέλεια, δυνατά και έξυπνα και να είναι και στα όσα GHZ κι αν χρονίζεται ο επεξεργαστής τους.
Η ίδια η ζωή αποδεικνύει ότι από μόνη της η τεχνολογική πρόοδος δεν αποτελεί κίνδυνο, ούτε και τη θαυματουργή λύση για τα προβλήματά μας. Το ζήτημα είναι ποιός και για ποιά συμφέροντα καθορίζει την ανάπτυξη, τον προσανατολισμό και την αξιοποίηση της νέας τεχνολογίας και της επιστημονικής έρευνας. Πίσω από την τεχνητή νοημοσύνη βρίσκονται οι επιλογές της ανθρώπινης νοημοσύνης και τα εκάστοτε ταξικά συμφέροντα που αυτή υπηρετεί.
Δημήτρης Καραφέρης | Διαβάστε περισσότερα από το katiousa.gr.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου